The Harbour Town Blues Revue (B) Blues-Roots Missy Sippy Gent (21-12-2017) reporter & photo credits: Freddie info artiest: The Harbour Town Blues Revue info club: Missy Sippy © Rootsville 2017

Het is altijd bewonderingswaardig te noemen wanneer onze clubs de mogelijkheid bieden aan opkomend talent om zich te kunnen manifesteren tegenover de vele buitenlandse bands en binnelandse gevestigde waarden. Zulk een initiatief noemen ze in de 'Missy Sippy' te Gent de 'Local Heroes'. Het is ook zo dat ik onder meer 'Bluebird' heb leren kennen, je weet wel die vier 'witte' gasten met een 'zwart' hart. Ten huize Tauber loopt naast Lajos nog zo een talent rond en dan moet het voor papa en mama Tauber een zegen zijn om iedere dag blues te horen.

'The Harbour Town Blues Revue' is een band die uitgebouwd is rond Axelle Tauber met Nick London, Eduard Lathioor en Andy De Vos. De legende wil dat ze zich vonden in en rond de Gentse haven en hun krachten kwamen te bundelen in deze nieuwe formatie. Ik had al een tijdje beloofd aan Mario Tauber om ook zijn dochter eens te komen beluisteren maar tijdens de recente 'Ghentse Feeste' is het er niet van gekomen. Belofte maakt schuld en omdat we bij Rootsville openstaan voor 'eigen' talent trok ik in de obligate kerststemming richting 'Missy Sippy'.

Het anders al zo levende Gent bereikt in aanloop naar deze melancholische en uiterst commerciële periode van het jaar een hoogtepunt. Uiteraard zijn het geen Genste (winter)feesten maar het scheelde toch niet veel. Een massa volk op de been en dus hield ik mijn hart al vast om de anders toch al zo volle juke joint in 'Klein Turkije' binnen te treden. De band was reeds aan de soundcheck bezig en de alom vriendelijke 'Missy Marie' en 'Sippy Jelle' wisten ook nu iedereen te begroeten met een glimlach maar helaas zonder kerstmuts ;-). Ook geen 'eggnog' te verkrijgen maar wel een degelijke Vlaamse erwtensoep met...spekjes.

De band nu...Ik wist niet wat te verwachten want je mag ook niet altijd een liefdevolle papa zomaar gaan geloven. Alleen frontvrouw Axelle kan je als 'youngster' beschouwen de rest van de band hebben de jeugdige leeftijd al achter zich gelaten. Zeker de 'Brit' Nick London is met zijn '55' al een gezegende rocker te noemen. Hun blues dat was nog even aftasten tot het concert zou beginnen maar ik vernam al wel dat deze 'The Harbour Town Blues Revue' het meestal bij 'originals' zouden houden en de covers tot een minimum zouden worden beperkt. Alvast een pluspunt!

Openen deden ze alvast in stijl en gaandeweg leerde ik dan ook dat hun inbreng bij die enkele covers toch opmerkelijk was, in die mate zelfs dat die 'ouwe getrouwen' een nieuw leven werden toebedeeld. Dus meteen de beuk erin met 'Bright Lights, Big City' en laat de champagne al maar aanrukken. Axelle's stem is crystal clear te noemen maar 'dancin' in the devil's shoes' zag ik er nog meteen niet in. Haar uitstraling is er eerder eentje van brave dochter dan van een '8 ball chick' dus nog voor het rock 'n blues imago is er nog wel wat werk aan de winkel.

Het hoeft nu ook niet meteen sex, drugs & rock 'n roll te zijn want daar hebben ze uiteraard de 'ouwe' voor. Niet dat ik Nick London hier ga belagen met de zeven zonden der wereld maar vast staat dat deze 'string bender' de rock 'n roll uitstraalt. Alsof een doorwinterde 'pub rocker' zich met de blues gaat bezighouden. Gelukkig is hij hier reeds blijven 'plakken' voor de Brexit maar toch blijven de invloeden van de Briste rock 'n blues hoorbaar. De ritme sectie met bassist Eduard Lathioor en 'rock' drummer Andy De Vos zijn op geen foutje te betrappen maar ook zij moeten 'die' stempel van 'mean vibe machine' nog op zich weten te drukken.

Plotseling bij het begin van Robert zijn 'Come On In My Kitchen' transformeert Axelle zich wel in een 'dark city dame' en wordt haar klankkleur al meteen een stukje rauwer. Het mag gezegd dat de eigen nummers van uitstekende kwalitiet zijn zoals 'Amazing' en 'No Redemption Blues', en ook hun bewerkte covers zijn een staaltje van hun kunnen. Uiteraard mag er ook een streepje Britse Blues bij zoals met 'Riot in Cell Block #9' van Dr. Feelgood. Een gesmaakte kennismaking met deze 'nieuwe' Belgische blues band en aan Axelle nog dit, don't be a honeydripper, be a cruisin' Lucy and shake it loose like Jesse James...